تاثیر عمیق شریعتی بر شاعران انقلاب اسلامی/ استفاده از آرایه‌های ادبی و ظرافت‌های کلامی در بیان ارزش‌های دینی و انقلابی
کامران شرفشاهی در گفت‌وگویی، از 29 خرداد، سالروز وفات دکتر علی شریعتی به عنوان فرصتی مغتنم برای توجه به تاثیر عمیق این شخصیت فرهنگی و ادبی بر ادبیات انقلاب اسلامی یاد کرد و توضیح داد: یکی از جلوه‌های آثار زنده‌یاد دکتر شریعتی، جلوه ادبی آثار اوست که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. او از استادان دانشگاه ادبیات مشهد و نیز شاعری بود که متاسفانه بخش اعظم اشعارش در گذر زمان از بین رفت و به دست ما نرسید. در عین حال اندک اشعاری از جمله شعر «شمع» که از وی مانده و در کتاب «هنر» از سی مجموعه آثار وی چاپ شده بیانگر تسلط و احاطه ادبی وی است.
وی همچنین با بیان اینکه نثر دکتر شریعتی نیز بسیار موزون، خیال‌انگیز و زیباست، افزود: کویر شاهکاری از نثر موزون در ادبیات معاصر محسوب می‌شود.
استقبال مردم از آثار این استاد
شرفشاهی با اشاره به استقبال مردم از آثار شریعتی گفت: زیبا سخن گفتن شریعتی و استفاده وی از آرایه‌های ادبی موجب شد تا سخنش در بین اقشار مختلف به‌ویژه دانشجویان و نسل جوان بیشتر مورد توجه قرار گیرد. وی بسیار از آرایه‌های ادبی استفاده می‌کرد و این امر موجب می‌شد، شنوندگان بیشتری مجذوب سخنان و آثار این معلم فرهیخته شوند و به آثارش دل بسپارند.
وی با تاکید بر اینکه نگاه و آثار دکتر شریعتی بر شاعران، نویسندگان و ادبای پس از وی تاثیر زیادی داشته، گفت: بسیاری از واژگان و مضامین شعر انقلاب نخستین بار توسط شریعتی به کار رفت و نسل اول شاعران انقلاب را تحت‌تاثیر قرار داد. نسل‌های بعد نیز تحت‌تاثیر این فرهنگ و مفاهیم ارایه شده از سوی شریعتی قرار گرفتند و توانستند خود به مضمون‌سازی‌های تازه‌ای دست یابند.
تقدیر از اشعار این استاد بزرگ
این پژوهشگر ادبی با اشاره به اینکه بسیاری از شاعران دهه‌های اخیر اشعاری را به دکتر شریعتی تقدیم کرده‌اند، افزود: محمدباقر نجف‌زاده بارفروش به گردآوری داستان‌های مشحون در سخنان و سخنرانی‌های وی پرداخته و نیز در سال‌های اخیر شاهد انجام پژوهش‌ها و پایان‌نامه‌های بسیاری درباره بررسی ساختار و مضمون ادبی در آثار وی بوده‌ایم.
وی تدر پایان گفت: متاسفانه پس از پیروزی انقلاب اسلامی عده‌ای دست به کار شدند تا مانع از انتشار آثار و اندیشه‌های علی شریعتی شوند که نتیجه این امر، فاصله‌گرفتن جامعه از شور و حرارت آرمانگرایانه او شد؛ چراکه آنانی که در پی حذف شریعتی بودند، چهره‌ای همتراز وی نداشتند که جایگزینش کنند و خواسته و ناخواسته جامعه را به سمت یک خلا بزرگ فرهنگی سوق دادند. هنوز هم عده‌ای بر ضرورت هجرت به سمت آرمانگرایی تعهدگرایانه او واقف نیستند و جای خالی وی در متن جامعه همچنان احساس می‌شود.
