پلیس حافظه

انتشارات آموت منتشر کرد:

هر بار که چیزی ناپدید می‌شه، جزیره تکون می‌خوره. مردم دسته دسته تو خیابون‌ها جمع می‌شن و راجع به خاطرات‌شون دربارهٔ اون چیزِ از دست رفته حرف می‌زنن. همه غمگین و پشیمون می‌شیم و سعی می‌کنیم به همدیگه دلداری بدیم. اگه چیزی که ناپدید شده، یه شی باشه، باقی‌مونده‌هاش رو جمع می‌کنیم تا بسوزونیم، یا دفن کنیم یا بریزیم تو رودخونه. ولی کسی سروصدا راه نمی‌اندازه و ظرف چند روز همه چیز فراموش می‌شه. طولی نمی‌کشه که اوضاع به حالت عادی برمی‌گرده، طوری که انگار هیچ اتفاقی رخ نداده و بعد هم دیگه کسی یادش نمیاد اون چیزی که ناپدید شده چی بوده…