پیش از آنکه بخوابم

انتشارات آموت منتشر کرد:

آن‌ها باید به طریقی مرا آرام کرده و راضی و متقاعدم کرده باشند که همراه دکتر ناش بروم؛ چون موضوع بعدی که یادم می‌آید این است که داخل اتومبیلش بودم و او رانندگی می‌کرد. کم‌کم ابرها داشتند آسمان را می‌پوشاند. خیابان‌ها کم‌کم داشت تاریک و یک‌جورهایی صاف می‌شد. او حرف می‌زد، اما من تمرکز نداشتم. انگار ذهنم سردرگم و وارد ورطه دیگری شده باشد و حالا دیگر نمی‌توانستم خودم را به آن برسانم. از پشت شیشه‌ها نگاهی به بیرون کردم؛ با مشتری‌های فروشگاه‌ها و افرادی که قدم می‌زدند…