بافت‌هاي شهري در انواع گوناگون (تاریخی، فرسوده، حاشیهاي با اسکانهاي غیر رسمی)، به دلیل فرسودگی و نارسایی‌هاي کالبدي، کمبود خدمات و زیرساختهاي شهري مناسب از یک سو و شرایط نامطلوب زیستمحیطی و انواع مسایل اجتماعی فرهنگی و اقتصادي از دیگر سوي، به شدت نیازمند اقدامات همه جانبه در جهت احیاء، توسعه و ساماندهی می‌باشند.
بافت‌هاي فرسوده اغلب در زمره مناطق محروم شهر از نظر اجتماعي، اقتصادي و كالبدي هستند و اين امر، عامل نارضايتي ساكنان، عدم پويايي و رونق حيات شهري در آنهاست. امروزه توجه به بافت‌های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آن‌ها، به موضوعی جدّی و محوری تبدیل شده، به گونهای که سازمان‌های ذیربط را به تکاپوی ساماندهی و بازآفرینی بافت‌های مذکور سوق داده و لزوم مداخله در این بافت‌ها را در دوره‌های مختلف زمانی مطرح نموده است. رویکردهای مرمت و بهسازی شهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تأکید بر ملاحظههای اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز گذری داشته است.
در واقع با مطرح شدن اصول توسعه پایدار و لزوم توجه به همه ابعاد وجودی شهر اعم از زیستمحیطی، اقتصادی، فرهنگی و کالبدی به‌عنوان پایه‌های توسعه پایدار شهری، لزوم توجه به دیدگاهی که ابعاد گوناگون پایداری را در بر داشته و به تمامی این ابعاد به یک اندازه اهمیت دهد بیش از پیش احساس می‌شود. بدون تردید مدیریت بازآفرینی این بافت‌ها می‌تواند به احیای دوباره آن‌ها کمک نماید. در مدیریت بازآفرینی شهری بافت فرسوده بر خلاف رویکردهای قبلی به تمام سرمایه‌های شهری توجه می‌شود. برنامه مدیریت بازآفرينی نوسازي و بهسازي بافت‌هاي فرسوده شهري به دليل امكان استفاده از ظرفيتهاي قابل توجه و بي بديل احداث مسكن و توسعه دسترسي به خدمات شهري در آن به‌عنوان يكي از برنامههاي سياست توسعه درونزاي شهري محسوب مي شود.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.