کتاب ” گلچینی از نقاشان معروف جهان” به نویسندگی علیرضا غیبی توسط انتشارات رستم و سهراب به چاپ رسید.
در این کتاب 40 نقاش معروف جهان را معرفی میکند و به بررسی کارهای آنها میپردازد.
لیستی از هنرمدان نامبرده در این کتاب به شرح زیر است:
ریچارد همیلتون، دیوید هاکنی، ونسان ونگوگ، واسیلی کانینسکی، فرانسیسکو گویا، پل گوگن، سالوادور دالی، لئوناردو داوینچی، چی با یاشی، نیکولا پوسن، ژاک لوئی داوید، کمال الملک، شانگ زیائو دونگ، رنه مارگریت، آمریتا شرگیل، محمود فرشچیان، پیر آگوست رنو آر، رافائلو سانتسیو، ویلیام ترنر، فریدا کالو گوستاو کلیمت، پابلو پیکاسو، کمال بهزاد، کلود مونه، زائو ووکی، ایوان ایوازوفسکی، پیتر بروگل مهتر، جکسون بولاک، رامبرانت، پیتر پل روبنس، میکل آنز، جان کانستبل، ساندرو بوتچیچلی، وین تیبو، کلارا آبکار، دیگو ولاسکز، یوهانس فرمیر، آلبرشت دورر، کاراواجو، ال گرکو
همینطور که خواندید اسم سه نقاش معروف ایرانی نیز در اسامی وجود دارد.
پیشگفتار این کتاب
انسان از وقتی دنیای پیرامون خود را شناخت سعی کرد آن را بهگونهای تصویرسازی کند و آن نیازمند به خلاقیت و توجه به چیزهای پیرامون خود و گذاشتن اثری از خود در غارها، سنگها، الواح گلی و ابزارهای ابتدایی آن موقع بود.
کشف رنگها، سفید و سرخ و سبز و … و استفاده از آنها در دیوار غارها و … سرعت این انتقال را دوچندان کرد و انسان دریافت چیزهایی که میبیند را میتواند به صورت نقاشی و بعد خط تصویری که منجر به پیدایش خط شد برای آیندگان به جا بگذارد …
دنیای پیرامون ما پر از نقشها و نگارهای طبیعی است که خالق هستی چنان زیبا آنها را ترسیم کرده است که زبان و فهم از بیان آن قاصر است.
انسان همیشه در حال پیشرفت است و ما نسبت به گذشتگان از انباشتهها وامکانات فراوانی برخوردار هستیم و سبکهای نقاشی ونقاشان بزرگ سهم بسزایی در پیدایش این علم داشته است و فراز و فرودهایی همچون تاریخ بر پیکر آن وارد شده است که درک درست از شرایط و سبکهای نقاشی و منطقی و عقلایی ما را به سمت خالق هستی که زیبا خلق کرد و زیبایی را دوست دارد باید رهنمون سازد.
این که اثرهای نقاشی انسان را از خود بیگانه سازد و تصویر درستی از جهان پیرامون ما و زندگی به ما ندهد به منزله دنیای پوچ و غیرقابل فهم خواهد بود که بسیار سخت و از منطق و عقل به دور است. بلکه نقاشان بزرگ که بزرگان این علم هستند با استفاده از استادی خود در سبکهای هنر نقاشی همانند علم کلام کم گوی و گزیده گوی برای جامعه نفی و بهره برسانند و نباید در این وادی به سرگردانی و پوچی رسید و از این هنر میتوان آیینه تمام نمای خداوند در هستی شد و زیبا خلق اثر کرد و مردم هم از آن حظ و لذت ببرند